Przy tak dużej liczbie źródeł informacji w Internecie niektóre dzieci mogą mieć trudności ze zrozumieniem, co jest prawdą.
Z tego przewodnika dowiesz się, czym jest dezinformacja, jak wygląda i jaki ma wpływ na dobrostan i bezpieczeństwo dzieci w Internecie.
Fałszywe wiadomości można znaleźć w tradycyjnych mediach społecznościowych lub na fałszywych witrynach informacyjnych i nie mają one podstaw w faktach, ale są przedstawiane jako zgodne ze stanem faktycznym. Umożliwiło to hakerom kontrolę nawet nad politykami i wykorzystywanie sieci do rozpowszechniania dezinformacji w Internecie.
Dzięki rozprzestrzenianiu się fałszywych wiadomości nasze dzieci mogą mieć trudności z oddzieleniem faktów od fikcji. Oto kilka podstawowych strategii, które pomogą im rozwinąć krytyczną umiejętność korzystania z technologii cyfrowych:
- porozmawiaj z nimi: dzieci w kwestii wiadomości bardziej polegają na rodzinie niż na mediach społecznościowych, więc porozmawiaj z nimi o tym, co się dzieje;
- czytaj: wiele osób dzieli się historiami, które tak naprawdę nie czytają. Zachęcaj dzieci do czytania poza nagłówkiem;
- sprawdź: naucz dzieci szybkich i łatwych sposobów sprawdzania wiarygodności informacji, takich jak sprawdzanie źródła, wyszukiwanie w celu ponownego sprawdzenia wiarygodności autora, sprawdzanie, czy informacje są dostępne na renomowanych stronach oraz korzystanie z wiarygodnych witryn weryfikujących fakty, aby uzyskać więcej Informacja;
- zaangażuj się: umiejętność korzystania z technologii cyfrowych polega na uczestnictwie. Ucz swoje dzieci, jak być uczciwymi, czujnymi i kreatywnymi obywatelami cyfrowymi.
Fałszywe wiadomości szerzą dezinformację i niepokój wśród uczniów, ale są one bardziej wykształcone i odporniejsze, niż mogłoby się wydawać. Jeśli damy im narzędzia do zbudowania tych fundamentów, ich umiejętności cyfrowe sprawią, że Internet stanie się dla nas wszystkich doskonałym miejscem do dowiedzenia się, co dzieje się na świecie.
Dezinformacja to fałszywa informacja rozpowszechniana przez ludzi, którzy myślą, że jest ona prawdziwa. Różni się to od „fałszywych wiadomości” i dezinformacji.
Fake newsy to strony internetowe, które udostępniają fałszywe lub dezinformacyjne informacje. Może to odbywać się za pośrednictwem witryn satyrycznych, takich jak The Onion, ale odnosi się to również do osób udających wiarygodne źródła wiadomości.
Czasami ludzie używają terminu „fałszywe wiadomości”, aby zdyskredytować prawdziwe informacje. W związku z tym lepiej jest używać bardziej ogólnych terminów, takich jak „dezinformacja” i „dezinformacja”.
Dezinformacja to fałszywe informacje, które ktoś lub grupa rozpowszechnia w Internecie, wiedząc, że są fałszywe. Generalnie robią to w konkretnym celu, zwykle w celu wywarcia wpływu na innych, aby uwierzyli w ich punkt widzenia.
UNICEF identyfikuje 7 głównych rodzajów fałszywych informacji i dezinformacji, z których wszystkie mogą mieć wpływ na dzieci.
Są to informacje wprowadzające w błąd i nie mające na celu wyrządzenia szkody. Twórcy treści wiedzą, że informacje są fałszywe, ale udostępniają je dla humoru. Jeśli jednak ludzie błędnie zrozumieją intencję, mogą rozpowszechnić ją jako prawdziwą.
Jest to treść, w której nagłówek, elementy wizualne lub podpisy nie odpowiadają rzeczywistej treści. Często jest to przynęta na kliknięcia, mająca na celu zwiększenie liczby wyświetleń filmu, odwiedzin strony lub zaangażowania w mediach społecznościowych.
Ludzie mogą udostępniać informacje w mylący sposób, aby w określony sposób przedstawić wydarzenie, kwestię lub osobę. Przykładem może być użycie starego zdjęcia w najnowszym poście w mediach społecznościowych. Może wywołać oburzenie lub strach, dopóki zdjęcie nie otrzyma odpowiedniego kontekstu.
Fałszywy kontekst ma miejsce wtedy, gdy informacje są udostępniane z nieprawidłowymi informacjami dodatkowymi.
Beztroskim przykładem jest popularne zdjęcie młodego reżysera Stevena Spielberga pozującego i uśmiechającego się z dużym martwym zwierzęciem. Wiele osób oburzyło się z powodu polowania na zagrożone zwierzę. Jednak prawidłowy kontekst był taki, że był na planie Parku Jurajskiego i pozował z rekwizytem triceratopsem.
Zwykle osoba szerząca dezinformację „zmieni” kontekst informacji. Celem jest przekonanie ludzi do ich wiary lub punktu widzenia.
Dzieje się tak, gdy osoba, grupa lub organizacja udaje inną osobę lub źródło. Treści oszukańcze mogą nakłonić ludzi do:
Zmanipulowane treści to prawdziwe informacje, obrazy lub filmy, które zostały w jakiś sposób zmienione lub zmienione w celu oszukania innych. Przykładem takich treści są niektóre deepfakes.
Sfabrykowane treści to dezinformacja stworzona bez żadnego związku z prawdą. Jego ogólną intencją jest oszukiwanie i krzywdzenie. Sfabrykowane treści mogą szybko stać się dezinformacją.
Od mediów społecznościowych po wiadomości – dezinformacja może w jednej chwili rozprzestrzenić się po całym świecie.
W przypadku dzieci dezinformacja i dezinformacja często wyglądają bardzo przekonująco. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku popularności generatywna sztuczna inteligencja oraz możliwość tworzenia deepfakes.
Dowiedz się więcej o bezpiecznym korzystaniu z narzędzi sztucznej inteligencji.
Sztuczna inteligencja może pomóc oszustom w tworzeniu przekonujących reklam i treści, które zwodzą ludzi. Niestety, jeśli nie zostaną zgłoszone (a czasem nawet w przypadku zgłoszenia), reklamy te mogą szybko dotrzeć do milionów ludzi.
Chociaż dezinformacja nie jest niczym nowym, dzięki internetowi może rozprzestrzeniać się znacznie szybciej i docierać do znacznie większej liczby osób.
Od kont marionetek po oszukańcze reklamy – media społecznościowe mogą pomóc w rozpowszechnianiu dezinformacji wśród tysięcy, jeśli nie milionów ludzi jednocześnie. Niestety algorytmy mediów społecznościowych sprawiają, że każda interakcja pomaga treściom dotrzeć do większej liczby osób.
Wściekłe reakcje na Facebooku lub komentarze uznające post za fałszywy tylko pomagają plakatowi dotrzeć do większej liczby osób. Dzieje się tak dlatego, że algorytm rozumie tylko to, czy coś jest popularne, czy nie. Nie jest w stanie stwierdzić, czy informacja jest fałszywa; dlatego użytkownicy muszą zgłaszać fałszywe informacje, zamiast się z nimi kontaktować.
„Komory echa” to termin używany do opisania doświadczenia związanego z oglądaniem tylko jednego rodzaju treści. Zasadniczo im bardziej ktoś wchodzi w interakcję z treścią, tym większe jest prawdopodobieństwo, że zobaczy podobną treść.
Jeśli więc dziecko wejdzie w interakcję z osobą wpływową szerzącą mizoginię, zobaczy więcej podobnych treści. Jeśli wchodzą w interakcję z tą treścią, widzą więcej i tak dalej. Trwa to do momentu, gdy jedyne, co widzą, to zadowolenie z mizoginii.
Gdy algorytm tworzy komorę echa, oznacza to, że użytkownik zobaczy tylko treści zgodne z jego poglądem. W związku z tym naprawdę trudno jest poznać punkt widzenia innych i poszerzyć ich światopogląd. Oznacza to, że gdy rzuca się im wyzwanie, stają się bardziej defensywni i prawdopodobnie szerzą nienawiść.
Dowiedz się więcej o algorytmach i komorach echa.
W Studium przypadku Risky-by-Design przygotowane przez Fundację 5Rights, do rozprzestrzeniania się dezinformacji w Internecie przyczyniły się również następujące cechy konstrukcyjne.
Twórcy treści, którzy mają dużą liczbę obserwujących i rozpowszechniają dezinformację, mają szerszy zasięg. Dzieje się tak w dużej mierze dzięki algorytmom zaprojektowanym dla platformy.
Boty i fałszywe profile (lub konta marionetek) mogą szerzyć dezinformację jako jedyny ich cel. Mogą one również manipulować informacjami lub utrudniać śledzenie źródła dezinformacji. Użytkownikowi często trudno jest także skutecznie zgłosić fałszywe lub zhakowane konta.
Algorytmy mogą tworzyć komory echa lub „zawężający się cykl podobnych postów do przeczytania, filmów do obejrzenia lub grup, do których można dołączyć”. Ponadto niektórzy twórcy treści rozpowszechniający dezinformację są również zainteresowani mniej szkodliwymi treściami. Dlatego algorytm może polecać tę nieszkodliwą treść użytkownikom takim jak dzieci. Następnie dzieci oglądają tych nowych twórców treści i ostatecznie dostrzegają dezinformację.
Na przykład samozwańczy mizogin Andrew Tate również udostępniał treści dotyczące finansów i efektownych samochodów. Ta treść może spodobać się grupie osób, które nie zgadzają się z mizoginią. Na przykład, nasze badania pokazuje, że chłopcy częściej niż dziewczęta oglądają treści od Andrew Tate w mediach społecznościowych. Jednak zarówno dziewczęta, jak i chłopcy z podobnym prawdopodobieństwem zobaczą treści Parę słów o Andrew Tate w mediach społecznościowych.
Subtelny projekt etykiety treści – na przykład identyfikującej reklamę lub żart – często łatwo przeoczyć. Bardziej oczywiste etykiety mogą pomóc dzieciom w dokładnym poruszaniu się po potencjalnych dezinformacjach w Internecie.
Po zakończeniu odtwarzania filmów lub plików audio wybranych przez dziecko wiele aplikacji automatycznie rozpoczyna odtwarzanie nowego, zgodnie z projektem. W związku z tym mogą przypadkowo wejść w kontakt z dezinformacją, która następnie zostanie wprowadzona do algorytmu.
Większość platform umożliwia wyłączenie tej funkcji.
Treści udostępniane, a następnie szybko usuwane są trudniejsze do sprawdzenia pod względem faktów. Rozsiewa dezinformację, bo nie daje widzom szansy sprawdzenia, czy to prawda. Dzieci mogą wchodzić w interakcję z tego typu treściami w aplikacjach takich jak Snapchat, gdzie znikające wiadomości są normą.
Algorytmy mogą identyfikować, które hashtagi lub tematy są najpopularniejsze, udostępniając je większej liczbie użytkowników. Algorytmy te nie są jednak w stanie stwierdzić, czy ma to związek z dezinformacją. Zatem decyzja należy do użytkownika, z którą wiele dzieci może mieć problemy.
Podczas bezpośredniego udostępniania treści wiele aplikacji i platform sugeruje gotową listę osób. Ułatwia to dzielenie się dezinformacją z dużą grupą osób jednocześnie.
Prawie wszystkie dzieci są teraz online, ale wiele z nich nie ma jeszcze umiejętności oceniania informacji dostępnych w Internecie.
Połowa dzieci ankietowanych przez National Literacy Trust przyznała, że martwi się fałszywymi wiadomościami. Ponadto nauczyciele w tym samym badaniu zauważyli wzrost problemów z lękiem, poczuciem własnej wartości i ogólnym wypaczeniem światopoglądu.
Dezinformacja może wpływać na dzieci na wiele sposobów. Mogą one obejmować:
Poniżej znajdują się dane liczbowe pokazujące, jak dezinformacja może wpływać na dzieci i młodzież.
Według Ofcom 79% uczniów w wieku 12–15 lat uważa, że wiadomości, które słyszą od rodziny, są „zawsze” lub „przeważnie” prawdziwe.
Używa 28% dzieci w wieku 12-15 lat TikTok jako źródło wiadomości (Ocom).
6 na 10 rodziców martwi się, że ich dziecko „zostanie oszukane/oszukane/okłamane/podszyte pod” przez osobę, której nie zna.
Około 4 na 10 dzieci w wieku 9–16 lat stwierdziło, że odczuwało „niepewność, czy to, co widzę, jest prawdą”. Było to drugie najczęstsze doświadczenie po „spędzaniu zbyt dużej ilości czasu w Internecie”.
NewsWise z National Literacy Trust pomógł dzieciom rozwinąć umiejętności korzystania z mediów. W tym czasie odsetek dzieci potrafiących trafnie ocenić wiadomości jako fałszywe lub prawdziwe wzrósł z 49.2% do 68%. To pokazuje, jak ważne jest nauczanie umiejętności korzystania z mediów.
Dzięki tym zasobom pomóż dzieciom krytycznie myśleć i unikaj szkód wynikających z dezinformacji.
