Radicalisering kan een moeilijk onderwerp zijn om aan te pakken als u bang bent dat uw kind het risico loopt online te worden verzorgd en geradicaliseerd. In dit artikel deelt dr. Linda Papadopoulos haar inzicht om ouders te helpen bij het ondersteunen van hun kinderen.
Naar welke tekens moet ik uitkijken?
Als uw kind zich begint af te scheiden van familie of vrienden. Voorbeelden kunnen zijn als er mensen zijn met wie ze graag rondhangen en nu ze geen tijd met hen willen doorbrengen, of als u en uw kind minder tijd samen doorbrengen, of als ze rechtstreeks naar hun kamer gaan in plaats van misschien tv kijken zoals ze altijd met de rest van het gezin hebben gedaan. Let op elke vorm van isolatie.
Een ander belangrijk teken van radicalisering is als ze beginnen te praten, en het zijn niet hun woorden; ze zeggen dingen die gewoon niet goed voelen en het voelt alsof ze in een script zitten. Als ze boos of geagiteerd worden als ze hun standpunten bespreken of als er bepaalde 'no go'-gebieden zijn waar je kind weigert om over bepaalde dingen te praten en ze proberen te verbergen hoe ze zich voelen. Als ze angstiger worden.
Welke tekens verschillen van andere soorten verzorging?
De tekens zijn vergelijkbaar met andere soorten verzorging, maar wat iets anders is, is het script dat spreekt.
Bij andere vormen van grooming is het minder waarschijnlijk dat je hetzelfde gevoel van politieke beoordeling of recht ziet, dezelfde woede of wrok jegens een bepaalde groep. Dat is iets dat vrij uniek is voor radicalisering.
Hoe gemakkelijk is het voor mijn kind om te radicaliseren? Wat leidt een kind tot extremisme?
Het hangt af van het niveau van eigenwaarde en zelfvertrouwen van het kind en andere verzachtende factoren zoals sociale isolatie, steun van het gezin en eerdere ervaringen. Het is hetzelfde als vragen 'Hoe gemakkelijk is het voor een kind om naar een pro-ana-site te gaan en anorexia te krijgen'? Er zijn veel variabelen, bijvoorbeeld, kinderen met een hoog risico hebben vaak een slecht lichaamsbeeld of eigenwaarde. Bij radicalisering hebben ze misschien ervaring met pesten of discriminatie, en daardoor raakt het extremisme hen en voelen ze zich enigszins speciaal, wat ertoe leidt dat ze meer openstaan voor radicalisering.
Hoe benader je het onderwerp met je kind?
Ik denk dat het echt belangrijk is om discussies te hebben over hoe verzorging echt werkt, kinderen die worden verzorgd realiseren zich niet dat ze worden verzorgd; of het nu gaat om een extreemrechtse groep, een pedofiel, een kind denkt gewoon 'ik ben speciaal'.
Het is erg belangrijk om te praten over actuele zaken en radicalisering. Praat over deze jongeren die verbonden zijn met Parson's Green en vraag je kind 'hoe denk je dat dat gebeurt? Denk je dat ze het wilden laten gebeuren? Denk je dat iemand ze daartoe heeft aangezet? Kan iemand anders je zoiets laten doen? Praat over extreme dingen en vraag je kind wat je denkt dat hem ertoe zou brengen dit te doen. Laat ze kritisch nadenken, voorbij 'hij is gewoon een idioot'. Als ze rond de 15 of 16 zijn, is het belangrijk om erachter te komen wat hun standpunten zijn en hoe ze worden beïnvloed.
Op welke leeftijd zijn ze het meest vatbaar voor radicalisering?
Als tiener probeer je een identiteit te vestigen buiten je familie. Een van de belangrijkste mijlpalen is autonomie. Wat is een betere manier om autonoom te zijn dan een eigen politieke visie te hebben?
Bijvoorbeeld, mijn vader is een Tory dus ik stem op Labour, mijn moeder is veganist en ik hou van biefstuk. Dit zijn basisdingen. Vanuit het oogpunt van de plasticiteit van de hersenen zijn tieners over het algemeen veel impulsiever. Het limbisch systeem dat te maken heeft met risico nemen en impulsiviteit draait op volle toeren, terwijl de meer sociaal bewuste frontale kwab onderdrukt is en daarom zijn ze vanuit biologisch oogpunt ook vatbaarder in dit stadium.
Hoe voorkom ik dat mijn kind radicaliseert?
praten – er zijn verschillende soorten extremisme – we hebben het over religieuze of extreemrechtse groepen, maar ze kunnen worden geradicaliseerd met websites over zelfbeschadiging, pro-mia of pro-ana websites. Zorg ervoor dat je het gedrag en het zelfvertrouwen van je kinderen in de gaten houdt en dat ze mentaal gezond zijn
Inhoud bespreken – het komt neer op de bron van hun informatie. Praat over hoe iemands mening is gebaseerd op wat ze hebben meegemaakt, en laat ze kritisch nadenken. Evalueer wat een internetsite zegt en waarom ze het zeggen, en laat ze de ideologie en de verhalen die ze horen uitdagen. Ze gaan meningen ontwikkelen en als ze zich bezighouden met de islamitische ideologie, laat ze dan vragen stellen, wat is in hun belang? Wees niet neerbuigend, voer verstandige gesprekken.
Praktisch - kijk naar privacy-instellingen – op Facebook en Twitter, kijk wat hen daar kwetsbaar maakt en waaraan ze worden blootgesteld. Bezoek internetmatters.org voor hulp met hun privacy-instellingen of groeiende online trends.
Spreek ze regelmatig aan over wat u als gezin waardeert, herinner hen aan dat deel van hun identiteit, wat wij waarderen zoals tolerantie, gelijkheid en eerlijkheid om hen eraan te herinneren wie ze zijn en aan de noodzaak van wederzijds respect.
