Als je een 'chat hier met mij'-prompt op een website of app ziet, word je dan bang omdat het de 'menselijke touch' mist? Als volwassenen waarderen we de nuances en complexiteit van menselijke interacties, vooral bij het navigeren door problemen zoals het bijwerken van betalingsgegevens of het betwisten van een rekening. Vaak praten we liever met iemand aan de telefoon, bijvoorbeeld, omdat we weten dat een klantenservicemedewerker het beste met elk probleem kan omgaan dat we hebben.
Dit is echter niet helemaal een afspiegeling van hoe jongere mensen, met name adolescenten, de wereld zien. In plaats daarvan zijn praten en conversaties moeilijker en misschien ongemakkelijker.
Online zie ik vaak dat kinderen niet willen bellen of niet graag direct willen praten. Toch heb ik in mijn praktijk als psychotherapeut een andere dynamiek waargenomen. Hoewel deze jongeren misschien aarzelen om de telefoon op te pakken, gaan ze graag met mij in gesprek. Interessant genoeg vertellen ze vaak dat ze liever sms'en en interacteren met online AI-bots, soms zelfs meer dan praten met hun ouders.
In de discipline psychologie hebben we veel woorden om te beschrijven hoe mensen omgaan met AI-bots en zich gedragen met online content. Maar wat drijft kinderen en jongeren om relatieadvies te vragen aan My AI op Snapchat of aan een 'verzonnen' of 'designer' vriend?
De hechtingstheorie, die helemaal draait om de banden die we in relaties aangaan, kan wat inzicht bieden. Volgens deze theorie zien we dat vriendschap de behoefte van kinderen vervult om zich geliefd, gewaardeerd en ergens bij te horen. Soms maken jongeren zelfs bewuste keuzes om vriendschappen te behouden ten koste van persoonlijk ongemak in plaats van op zichzelf te zijn.
Maar stel je voor dat je een vriend hebt met wie je nooit ruzie hebt. Ze zijn het nooit met je oneens, ze zijn altijd beschikbaar en ze vertellen je altijd hoe belangrijk je voor ze bent. Het klinkt idyllisch! En dit is precies wat een AI-botpersonage kan doen voor een jongere, vooral degenen met kwetsbaarheden of trauma's, of het meest zorgwekkend, degenen met problemen in echte relaties en degenen die moeite hebben met socialiseren.
Ik behandel een deel hiervan in video's die ik op LinkedIn deel (deel een en deel twee), waarin de potentiële risico's worden benadrukt die aan dit soort AI-relaties verbonden zijn.
Als ik vooruitkijk naar 2025 en daarna, zou ik zeggen dat onze rol als ouders is om op te komen dagen en meer dan ooit te leunen op onze relaties met onze kinderen. Dat kan hard werken zijn — het voelt alsof we weinig dank krijgen, enzovoort. Natuurlijk kan ouderschap soms een ondankbare taak zijn, maar we zijn nu zo hard nodig in de wereld van onze kinderen.
Laten we er voor ze zijn, zodat ze geen vriend nodig hebben die een duivel kan blijken te zijn: AI en AI-bots zijn niet zonder foutenLaten wij de persoon zijn die ertoe doet in het leven van ons kind!
