Młodzi ludzie uważali, że ogólnie rzecz biorąc, słuszne jest, aby krzywda bezprawna miała większą wagę niż krzywda prawna. W całej grupie panował również konsensus, że zapłata za reklamę powinna być objęta zakresem ustawy, w tym reklamy oszustwa, ale także reklamy prawdziwe, które mimo wszystko mogą być szkodliwe.
Istniało wrażenie, że pomimo pozytywnego kroku naprzód, nad projektem ustawy potrzeba było dużo więcej pracy. Młodzi ludzie wymieniali prywatność jako najwyższy priorytet i byli zainteresowani dyskusją o tym, jak ustawa wpłynie na to.