Życie online dla dzieci z WYŚLIJ
Jak dzieci ze szczególnymi potrzebami edukacyjnymi komunikują się w mediach społecznościowych
W raporcie podsumowano ustalenia warsztatów i szerokich konsultacji, które przeprowadziliśmy z młodymi ludźmi, rodzicami, opiekunami i nauczycielami, co pomogło nam w tworzeniu zasobów dla dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi.
Co jest na stronie
Co jest w tym raporcie?
To jest raport na temat różnic i podobieństw. O tym, w jaki sposób dzieci z dodatkowymi potrzebami korzystają z mediów społecznościowych w taki sam sposób, jak ich niechronieni przyjaciele, co może mieć różne i nierozważne konsekwencje.
O tym, jak rodzice i nauczyciele tych dzieci, których nazywają „niewinnymi online”, głęboko martwią się swoim życiem online. O przepaści między tym, co młodzi ludzie robią w Internecie, a tym, co rodzice myślą, że robią.
Przeczytaj cały raport
Zapoznaj się z pełnymi ustaleniami raportu lub podsumowaniem perspektyw poniżej, aby dowiedzieć się, w jaki sposób dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi mogą skorzystać z zasobów internetowych.
„Chęć dopasowania się jest instynktownym ludzkim popędem, który staje się bardziej dotkliwy w okresie dojrzewania. Nic więc dziwnego, że
był to kluczowy temat dla młodych ludzi podczas dyskusji o mediach społecznościowych. Korzystanie z mediów społecznościowych jako formy społecznej walidacji i popularności było głęboko zakorzenione w wielu dyskusjach.”
„Młodzi ludzie uważali, że media społecznościowe były dla nich niesamowitym sposobem na nawiązywanie przyjaźni i akceptację. Jednak nie czuli się bezpieczni przed nękaniem i argumentowali, że brak odpowiedzialności i zwiększona anonimowość były katalizatorem
negatywne interakcje społeczne. Z tego powodu czuli się bardziej
podatne na bycie prześladowanym/odrzucanym społecznie. Zgłosiły prześladowanie i wydawało się, że miało to poważny wpływ na ich samopoczucie psychiczne.”
„Wszyscy rodzice, nauczyciele i opiekunowie powiedzieli nam, że łączność i media społecznościowe wniosły dobre rzeczy do życia ich dzieci. Pojawiły się tematy dotyczące korzyści płynących z połączeń z
inni – albo przyjaciele ze szkoły, którzy mieszkają zbyt daleko, by mieć kontakt ze światem rzeczywistym, albo wolność bycia online bez bycia znanym jako ktoś z „dodatkowymi potrzebami”. Rodzice również postrzegali bycie online jako miejsce, w którym młodzi ludzie mogliby się rozwijać
umiejętności i znaleźć wspierające i opiekuńcze środowisko”.
„Poziom obaw i intensywność uczuć wyrażonych w obu grupach były zbawienne. Są to rodziny, dla których wiele rzeczy jest już trudniejszych, niż być może powinny być. Już teraz zmagają się z systemem edukacji, z byciem
akceptowane w społeczeństwie, z cięciami finansowymi, a dla wielu z nich media społecznościowe nałożyły kolejną warstwę problemów do rozwiązania, które mogą stać się codziennym polem bitwy”.
„Rodzicom zależało na tym, aby były dla nich dostępne zasoby, które dostarczałyby im spostrzeżeń i porad w małych porcjach, a także surowe, faktyczne, konkretne zasoby, które rodziny mogłyby wspólnie eksplorować. Było silne poczucie, że rodzice i opiekunowie nie mają czasu na przedzieranie się przez długie raporty, ale potrzebują praktycznych, dostępnych informacji”.
Pomocnicze zasoby
Przewodnik dla dzieci neuroatypowych
Wspieranie młodych osób neuroatypowych, które grają
Zamknij wideo
Zamknij wideo