Często mówi się, że żyjemy w hiper połączonym świecie, w którym ludzie są na wyciągnięcie ręki, wystarczy jedno kliknięcie. Jednak dzieci i młodzież nadal mogą czuć się samotne, nawet przy tak dużej liczbie osób do ich dyspozycji.
Nasze związki (czasami nazywane „więziami”) z ludźmi są sposobem, w jaki czujemy się zdrowi emocjonalnie i psychicznie. Kiedy jesteśmy w dobrych związkach, może to mieć pozytywny wpływ również na naszą fizjologię. Mogą nam dosłownie pomóc czują się dobrze.
Kiedy jednak patrzymy na to, co składa się na „dobry” związek lub, w przestrzeni cyfrowej, na naszych internetowych przyjaciół, szukamy wielu rzeczy, które odzwierciedlają wersje ze świata rzeczywistego, a mianowicie: wzajemność, relacje, dzielenie się, życzliwość i poczucie, że druga osoba nas widzi i słyszy.
Technologia pomaga dzieciom czuć połączone cyfrowo, ale przyjaźnie wymagają będąc połączeniem i robienie łączenia używając umiejętności wymienionych powyżej. Niektóre dzieci są w tym bardziej kompetentne niż inne i kiedy nie są tak dobre lub czują, że druga osoba nie robi „ich sprawiedliwego udziału”, może to spowodować, że poczują się odrzucone, odizolowane i samotne. To boli.
To, co nazywamy związkami „interpersonalnymi”, może pomóc dorosłym słuchającym tego, jak nasze dzieci rozmawiają ze sobą, grają razem w gry lub reagują na rzeczy udostępniane w Internecie. Możemy ich prowadzić, podążając za tym, co nazywa się Złotą Nitką: czyń innym tak, jak chcesz, aby inni czynili tobie.
Oznacza to, że jako osoba dorosła możesz pomóc im nauczyć się regulować ich połączenia i rozmowy, a także dawać przykład. Dzieci, które czują się samotne, cierpią i potrzebują naszych umiejętności jako dorosłych, aby pomóc im nauczyć się tego, co nazywamy „dawanie i branie”; że z psychologicznego punktu widzenia przyjaźnie są na wagę złota, więc dbanie o nie pomaga dzieciom pozostać połączony i to czuć się dobrze.
