Helen jest mamą dwóch chłopców, Theo i Emersona, którzy są autystyczni. Mieszkają niedaleko Brighton.
Jak wprowadzić temat bezpieczeństwa w sieci do rozmowy z dzieckiem?
„Rozmawialiśmy o bezpieczeństwie w sieci dość wcześnie” — mówi Helen, dodając, że zaczęli korzystać z komputerów w młodym wieku. „To była ciągła rozmowa, która zmieniła się wraz z wiekiem i zmianą rodzaju gier, w które grają”.
Ponieważ chłopcy grają bardziej interaktywnie online, także z innymi ludźmi, te rozmowy się nasiliły. „Często proszę ich, aby powtórzyli to, co zrozumieli, własnymi słowami” — mówi. „W ten sposób mogę sprawdzić, czy to naprawdę do nich dotarło”.
„Rozmawiamy o tym, jakie granice są na miejscu i jak muszą kontrolować to, co oglądają w Internecie”. Jej najstarszy syn czasami szuka treści, które go denerwują, więc ona upewnia się, że rozmawia o tym, jak to na niego wpływa. „Rozmawiamy o wpływie tego, co ogląda, i o tym, jak algorytmy mogą prowadzić do bardziej niebezpiecznych treści w Internecie. Chodzi o to, aby pomóc im zrozumieć, kiedy się wycofać i poznać swoje granice”.
Jak radzisz sobie z abstrakcyjnymi koncepcjami, takimi jak „niebezpieczeństwo ze strony nieznajomych” na czatach internetowych?
„Mamy bardzo mocną zasadę, że mogą grać tylko z osobami, które znają” – mówi Helen. Podkreśla wagę tego, ponieważ obaj chłopcy coraz bardziej interesują się grą online ze swoimi przyjaciółmi i używaniem zestawów słuchawkowych do komunikacji. „Rozmawiamy o tym, że są ludzie online, którzy mogą nie być tymi, za których się podają i że mogą być narażeni na ryzyko, jeśli nie będą ostrożni”.
Ale zdaje sobie również sprawę, że jej synowie mogą znać w sieci tylko osoby, którym ufają. „Umówiliśmy się, że się z nimi skontaktujemy” – mówi.
Jak sobie radzić z odmiennymi reakcjami na zasady bezpieczeństwa w sieci?
„Moi chłopcy znajdują się w różnych częściach spektrum autyzmu” – mówi Helen – „więc ich podejście do zasad i bezpieczeństwa w sieci jest bardzo różne”. Wyjaśnia, że jej najmłodszy będzie trzymał się ustalonych przez nich zasad, ponieważ jest bardzo zorientowany na zasady. Jednak jej najstarszy lubi testować granice. „Więc rozmawiamy o dlaczego „zasady są, a nie tylko, że te zasady istnieją”.
Helen używa również szeregu narzędzi zapewniających bezpieczeństwo online dla obojga swoich dzieci. „Używamy aplikacji do kontroli rodzicielskiej, takich jak Google Family Link i Rodzina Microsoft które pomagają nam ustalić limity czasu spędzanego przed ekranem, zobaczyć, w jakie gry grają i jak długo są online”. Podkreśla, że tego typu narzędzia mogą pomóc jej rozpocząć rozmowy na temat bezpieczeństwa online i właściwego zachowania.
Sprawdza również, w jakie gry grają jej dzieci. „Jeśli widzimy, że grają w określony typ gry, rozmawiamy o tym i upewniamy się, że nie grają w rzeczy, które wykraczają poza ich poziom zrozumienia”.
Jakich rad udzieliłbyś innym rodzinom z kilkorgiem dzieci neuroatypowych?
Helen podkreśla znaczenie ciągłych rozmów w budowaniu zaufania. Ostrzega również przed groźbą odebrania dostępu do urządzenia lub platformy. „Jeśli myślą, że utracą dostęp, nie powiedzą ci, co się dzieje. Zamiast tego skupiamy się na ustalaniu rozsądnych granic, aby czuli się bezpiecznie, przychodząc do nas, gdy tego potrzebują”.
