Ailish jest mamą 15-letniego i 12-letniego chłopca. U jej 12-letniego syna zdiagnozowano autyzm 18 miesięcy temu. Często zmienia gry, ale obecnie gra w Jurassic World, Blobtown, Roblox i Planet Coaster Two. Jej neurotypowy 15-latek lubi grać w Minecraft i Roblox.
Jak opisałbyś zwyczaje i interakcje swoich dzieci z grami online?
„Oboje są do siebie podobni, bo czasami chcą grać ze znajomymi, a czasami są szczęśliwi, grając sami” — mówi Ailish. „Największą różnicą jest to, że mój 12-latek nazywa obcych przyjaciółmi”. Mówi, że dotyczy to osób, które poznał w tych przestrzeniach online. „Pewnego dnia może się z kimś pokłócić, a następnego dnia będzie bardzo niespokojny z powodu tego pokłócenia, mimo że poznali się tylko w świecie wirtualnym”.
Ailish podkreśla wpływ, jaki te doświadczenia mają na sposób, w jaki jej syn postrzega przyjaźnie.
Jej najstarszy syn natomiast bawi się tylko z ludźmi, których zna jak swoich przyjaciół, co oznacza, że jej dwoje dzieci ma różne potrzeby.
Jak Twoje dzieci zapatrują się na interakcje online?
Ailish mówi, że oboje jej dzieci mają różne doświadczenia z interakcjami online. „Mój 12-latek może się frustrować, bawiąc się ze swoimi przyjaciółmi. Czasami źle odczytuje sygnały społeczne, co może go bardzo rozgniewać i zdenerwować”.
Mówi, że jej najmłodszy syn może wydawać się pewny siebie w sieci, ponieważ znajduje się w przestrzeni, w której ludzie rozmawiają o czymś, co lubi. „Ale może mieć intensywne reakcje i emocje na ludzi lub rzeczy, których nie zna”.
Czy Twoje dziecko neuroatypowe kiedykolwiek źle zrozumiało lub nie zrozumiało sygnałów społecznych?
„W przestrzeni wirtualnej rzeczywistości używa się wielu słów, które jako rodzic czuję się niekomfortowo, gdy je słyszę” — mówi Ailish. Niestety, jej najmłodszy syn może skopiować ten język i używać go poza przestrzenią online. „On podchwytuje słowa online — język, którego ja nie użyłabym w domu — a potem nie potrafi ocenić, co jest odpowiednie do użycia w życiu codziennym”.
Z drugiej strony jej neurotypowe dziecko potrafi lepiej ocenić, jaki język jest odpowiedni, a jaki nie, w zależności od różnych przestrzeni, w których się znajduje.
Czy zauważyłeś, że Twoje dzieci inaczej postrzegają zagrożenia w Internecie?
„To naprawdę zależy od sytuacji” — mówi Ailish. Jej 12-letni syn raczej nie umówi się na spotkanie z kimś, z kim rozmawiał online. Ma jednak problemy z zakupami w grze. „Wiele z tych gier ma takie oferty, że możesz kupić pewne pakiety teraz lub cena wzrośnie później. Może to na niego wywierać dużą presję, ponieważ czuje, że musi mieć rzeczy natychmiast” — mówi. „Ta presja może być dla nas, jako rodziny, intensywna finansowo”.
Z drugiej strony jej 15-latek bardzo rzadko będzie żądał czegoś, co jest potrzebne natychmiast. „On wie, czego chce i oszczędza kieszonkowe, żeby to kupić”.
Jakich rad udzieliłbyś innym rodzicom dzieci o innych potrzebach społecznych?
„To równowaga” – mówi Ailish. „Nie chcesz być cały czas za ramieniem swojego dziecka, ale jednocześnie istnieje potrzeba „słuchającego ucha”, aby wychwycić wszystko, co intuicyjnie wydaje się nie w porządku, czy to rozmowa, którą prowadzi, język, którego używa, czy załamanie, którego może doświadczać”.
Podkreśla również, że rodzice mogą musieć bardziej interweniować w przypadku interakcji pisemnych online. „Trudniej jest to kontrolować, nie będąc tam stale – myślę, że trzeba zaufać, że tego typu rzeczy są moderowane, jeśli zostanie powiedziane coś niewłaściwego. Czasami sprawdzam, co jest pisane – to głównie „aktualny” język gier”.
