Anna jest mamą dwóch chłopców w wieku 13 i prawie 10 lat, którzy obaj są w spektrum autyzmu. Mieszkają w Manchesterze. Anna była dość surowa w kwestii urządzeń i gier, a dopiero w ciągu ostatnich kilku lat pozwoliła swoim dzieciom grać w gry takie jak Minecraft i Roblox.
Czy Twoje dzieci natrafiły na niepokojące lub nieodpowiednie treści w Internecie?
„Niestety, moje dzieci natknęły się na nieodpowiedni język i tematy w sieci” — mówi Anna, mimo że grają głównie ze znajomymi i rodziną, których znają. „Wiemy, że jednym z zagrożeń związanych z grami online jest to, że inni ludzie mogą dodawać graczy do gry” — wyjaśnia. „Oznacza to, że czasami nieodpowiednie komentarze wygłaszają dzieci, które są trochę starsze lub nie są świadome tego, co się dzieje”.
Czy Twoje dzieci wiedzą, jak blokować i zgłaszać użytkowników lub treści?
Anna mówi, że uczyła swoje dzieci, jak blokować ludzi od najmłodszych lat. „Oboje wiedzą, co robić, gdy czują się niekomfortowo”. Podkreśla, że upewnia się, że „rozumieją, że blokowanie i zgłaszanie ma swój powód i że można z nich korzystać”.
Podkreśla również, że jej dzieci wiedzą, że mogą się do niej zwrócić, jeśli coś pójdzie nie tak. „Nie będą miały kłopotów. Jeśli nam o tym powiedzą, możemy o tym porozmawiać”.
Czy Twoje dzieci kiedykolwiek miały odmienne zdanie co do tego, czy coś, co dzieje się w Internecie, należy zgłosić?
„Mieliśmy kilka sytuacji, w których nie wszyscy zgadzaliśmy się co do tego, co jest w porządku, a co nie” – mówi Anna. „Na przykład nie zgadzaliśmy się co do tego, jaki język jest odpowiedni, jakie tematy są odpowiednie do rozmowy, a jakie nie”.
Uważa, że granice te są szczególnie trudne w przypadku jej najstarszego syna. „Czasami trudno mu rozróżnić, co jest właściwe, a co nie”.
Mówi, że mieli również problem z podjęciem decyzji, w jakie gry mogą grać jej dzieci.
Jak Twoje dzieci radzą sobie z konfliktami i negatywnymi emocjami w Internecie?
Anna mówi, że jej najstarszy syn może stać się defensywny, gdy inni są niemili. „Ma tendencję do odpowiadania, co jeszcze bardziej eskaluje sytuację. Ma też trudności ze zrozumieniem, kiedy ludzie po prostu sobie żartują, a nie próbują go urazić”.
Mówi, że jej najstarszy syn łatwo blokuje innych. Jednak gdy nie zgadza się, że trzeba podjąć jakieś działanie, „może to powodować załamania. Chodzi o równowagę, aby pomóc im zrozumieć, kiedy można odejść od sytuacji”.
Jakich rad udzieliłbyś innym rodzinom z kilkorgiem dzieci neuroatypowych?
„Najważniejsza rada, jaką mam, to po prostu nie przestawać rozmawiać” — mówi Anna. „Prowadźcie otwarte, szczere rozmowy i upewnijcie się, że wiedzą, że mogą się do was zwrócić z każdą sprawą”.
Mówi też, że trzymają konsole w centralnym miejscu, a nie w sypialniach. „W ten sposób możemy mieć oko na to, co grają, co mówią i z kim rozmawiają”.
Na koniec Anna podkreśla znaczenie blokowania i zgłaszania w celu wspierania dobrego samopoczucia psychicznego dzieci neuroatypowych. „Wiele dzieci autystycznych ma problemy z wychwytywaniem sygnałów społecznych, więc mogą nie rozpoznawać, kiedy ktoś manipuluje lub jest nieuprzejmy. Nauczenie ich, że nie muszą angażować się w kontakty z toksycznymi ludźmi — i że w porządku jest wycofać się ze złej sytuacji — daje im poczucie kontroli.
„Zawsze chciałam, aby nasz dom był dla nich bezpieczną przestrzenią, w której będą mogli się bawić, ale kontaktowanie się z innymi osobami online może być wyzwaniem”.
