Gry wideo są normalną częścią współczesnego życia rodzinnego i dzieciństwa. Oferują one unikalny sposób wspólnego spędzania czasu i mogą angażować nasze dzieci we wszystkie tematy i działania. Od edukacji po głębokie myślenie, a nawet odporność na ponawianie prób w razie niepowodzenia, większość rodziców docenia gry w domu.
Jednak, jak w każdej części dzieciństwa, nie zawsze wszystko idzie gładko. Ponieważ gry wideo są nowymi i szybko zmieniającymi się mediami, może być trudno znaleźć zasoby lub mieć wiedzę pozwalającą utrzymać porządek.
Dlatego ważne jest, aby zwracać uwagę na to, jak dzieci równoważą gry wideo w swoim życiu. Takie pytania warto rozważyć:
- Czy moje dziecko jest fizycznie zdrowe i śpi wystarczająco?
- Czy moje dziecko łączy się społecznie z rodziną i przyjaciółmi?
- Czy moje dziecko jest zaangażowane i osiąga w szkole?
- Czy moje dziecko realizuje zainteresowania i hobby?
- Czy moje dziecko dobrze się bawi i uczy w korzystaniu z mediów cyfrowych?
Rozgrywka i emocje
Kiedy dzieci bawią się same lub zbyt długo, może to wpłynąć na ich nastrój i stan psychiczny. Frustracja, brak chęci zatrzymania się, a nawet gniew mogą być objawami, które zauważamy u naszych dzieci podczas zabawy.
Chociaż jest to zrozumiała przyczyna niepokoju rodziców, ważne jest, aby wiedzieć, że same te rzeczy nie są oznaką uzależnienia. Nie musisz panikować, jeśli Twoje dziecko jest coraz bardziej rozgniewane, gdy grają w gry, ale musisz zwrócić uwagę na przyczynę tej frustracji.
Jeśli zauważysz te efekty, ważne jest, abyś miał czas na wspólne granie w gry. Zabawa z dzieckiem (lub oglądanie, jak się bawią) to dobry pierwszy krok do lepszego zrozumienia nastroju podczas gry. Miej oko na to, jak korzystają z gier. Czy jest to relaks po męczącym dniu w szkole? Czy to połączyć się z przyjaciółmi? Czy ma to na celu uniknięcie innych stresów w ich życiu? Czy ma się czymś wyróżniać, czy zyskać status społeczny? Czy to, że cieszą się poczuciem wiedzy?
Może to pomóc w ostrożnym oddzieleniu przyczyny i skutku. W przypadku niektórych dzieci rywalizacja w samej grze może powodować intensywność i presję, która wyzwala ich zachowanie. Ale również ich zachowanie w grach może być objawem innych presji w ich życiu.
Zrozumienie tego pomaga poprowadzić ich do lepszego zachowania bez obwiniania, ograniczania lub blokowania gier. Jeśli używają gier jako strategii radzenia sobie, ich usunięcie może pogorszyć sprawę. Podobnie jak zabranie smacznego ciasta lub posiłku, gdy ktoś jest w połowie jego jedzenia, reakcja jest zaskakująca.
Znalezienie szerszej gamy gier do wspólnej gry może pomóc im znaleźć różne sposoby czerpania korzyści z gier, w które grają. Szczególnie młodsze dzieci skłaniają się ku bardziej żywiołowym lub ekscytującym grom. Wprowadzenie uspokajających gier może umożliwić im czerpanie radości ze swojego hobby.
Znaczenie, granice i struktura
Jeśli po wspólnej zabawie i zasugerowaniu różnych gier dziecko nadal zachowuje się trudnie podczas zabawy lub po niej, wprowadzenie pewnych ograniczeń może pomóc. Nie należy ich jednak postrzegać jako sposobu na rozwiązanie problemu w perspektywie długoterminowej. Ważne jest, aby dzieci uczyły się mediować swój czas gry bez nadzoru rodziców, aby miały zdrowe nawyki.
Tam, gdzie limity są przydatne, jest trochę czasu na oddychanie, jeśli czas na grę się zmienia. Dobrym sposobem jest użycie narzędzi w konsoli do gier lub automatycznych ustawień w Internecie z urządzeniem takim jak Circle.
Możesz porozmawiać o tym ze swoim dzieckiem i wspólnie uzgodnić, jaki jest dobry czas na zabawę. To pozwala dziecku przejąć własność i kontrolować jej styl gry, a nie polegać na tobie, abyś ją nadzorował.
Tutaj znowu gra duża różnica. Ponadto niektóre badania (być może z książką taką jak Taming Gaming https://unbound.com/books/taming-gaming) umożliwiają wprowadzenie szerszej gamy działań na ekranie, w które mogą grać.
Unikaj medykalizacji złych nawyków
Dzięki dodaniu nowych kryteriów medycznych od Światowej Organizacji Zdrowia dotyczących zaburzeń gry łatwo jest założyć, że Twoje dziecko ma problem medyczny. Podczas gdy niewielka mniejszość popadnie w tę diagnozę, większość rodziców dzieci martwi się tym, że lubią trochę za bardzo grać w gry. To kwestia rodzicielska, a nie medyczna.
Odwołanie się do WHO Gaming Disorder jest pomocne w rozróżnianiu rzeczy. WHO stwierdza, że „aby zdiagnozować zaburzenie gry, wzór zachowania musi być wystarczająco dotkliwy, aby spowodować znaczące upośledzenie osobistych, rodzinnych, społecznych, edukacyjnych, zawodowych lub innych ważnych obszarów funkcjonowania i zwykle byłby widoczny dla przynajmniej 12 miesięcy."
Aby spełnić te kryteria, dziecko musiałoby odczuwać negatywne skutki w kluczowych obszarach swojego życia z powodu hazardu (nie chodzenie do szkoły, prawidłowe odżywianie lub dbanie o higienę osobistą), a następnie kontynuować grę i eskalować ją pomimo gry tego. Dopiero gdy trwa to przez miesiące 12, wpadają w przestrzeń uzależnień.
Jeśli okaże się, że Twoje dziecko spełnia te ekstremalne kryteria, ważne jest, aby uzyskać profesjonalną pomoc. Chociaż istnieje wiele specjalistycznych usług uzależnienia od gier, szukaj holistycznego podejścia z empirycznie uzasadnionymi metodami leczenia.
Podczas gdy kliniki uzależnienia od gier, grupy na Facebooku, obozy detoksykacyjne i sieci entuzjastycznie oferują pomoc, istnieje niebezpieczeństwo, że skupienie się wyłącznie na nawykach gry może maskować inne problemy. Najlepszym rozwiązaniem jest rozmowa z lekarzem rodzinnym, który może udzielić odpowiedniej porady medycznej.
Wnioski
Uzbrojony w tę radę i jasne zrozumienie zaburzeń w grze, jesteś w stanie wspierać swoje dziecko w tej dziedzinie życia, tak jak gdzie indziej.
