Jakie ryzyko wiąże się z tym podejściem Google i dlaczego tak ważne jest dla nas, jako dorosłych / rodziców, aby myśleć?
Załóżmy, że ty lub ja, jako dorośli, chcemy poszukać odpowiedzi na coś, a my udajemy się do najbliższego urządzenia podłączonego do Internetu, które uzyskuje dostęp do mnóstwa interesujących i niezbyt interesujących informacji: stamtąd możemy zdecydować, w jaki sposób chcemy filtrować informacje jest to najbardziej odpowiednie dla naszego wyszukiwania. Mamy wykształcony i świadomy wybór na temat tego, na co patrzymy i na jak długo.
Jednak zasłużyliśmy sobie na to prawo jako dorośli ze względu na jeden szczególny fakt: nasz mózg przekroczył stadium wieku dziecięcego i młodzieńczego i jesteśmy w stanie zaangażować się w kory przedczołowej (trochę za twoimi oczami), rozważyć konsekwencje i naprawdę pomyśleć o naszych działaniach .
Możemy podejmować decyzje w oparciu o to, co w neurobiologii nazywa się naszym „funkcjonowaniem wykonawczym” (szykowny opis naszej zdolności do myślenia, planowania, rozumowania i opóźniania zachowania w oparciu o moralność i wartości)
Konsekwencje bycia zbyt ciekawym online
Jednak mogliśmy przypadkowo spojrzeć na rzeczy w Internecie, których żałujemy, że nigdy nie kliknęliśmy ani nie wysłaliśmy czegoś drogą elektroniczną, co chcielibyśmy zatrzymać w transporcie, jak tylko trafimy na send. (Znasz te e-maile / SMS-y / zdjęcia do / o swoim partnerze, szefie lub przyjacielu).
Znam się na stycznej i znajduję się w Internecie o wiele dłużej, niż początkowo zamierzałem, ale jest jedna rzecz, która powstrzymuje mnie od klikania wielu filmów / zdjęć, a mianowicie, że nie chcę widzieć tych rzeczy.
Mam dziwne uczucie w żołądku, a mój mózg interpretuje to jako uczucie ciekawości, które skończy się tym, że zobaczę coś, czego nigdy nie mogę nie zobaczyć. Zawsze. Więc nie klikam tego.
Widzisz, tak jest z obrazami, filmami, tekstem, zdjęciami i wszystkim innym, co znajduje się w Internecie / urządzeniach, kiedy go zobaczysz, nie możesz go odznaczyć. Chodzi o wysyłanie czegoś drogą elektroniczną; po wysłaniu zostaje wysłany.
Nie możesz go ścigać jak listonosz ani go anulować. To jest trwałe. Dokonałeś wyboru i pociąga to za sobą konsekwencje.
Ciekawość u dzieci - co musisz wiedzieć
Krótko mówiąc, dzieci i młodzież myślą inaczej niż my „dorośli”. Ich mózgi nie rozwinęły się na tyle, by móc w ten sam sposób ocenić konsekwencje, aż do osiągnięcia wieku około 25 lat, kiedy mózg w pełni dojrzeje.
Ciekawość jest rozwojową częścią ich wzrostu, może być zaostrzona i pobudzona przez presję rówieśników. W okresie dojrzewania (około 12-25 lat) mają hiperracjonalne myślenie (podejmują większe ryzyko w oparciu o oceny dokonywane przez ich mózgi).
Niektóre dzieci nie mają zdolności do opóźniania gratyfikacji i mogą być impulsywne bez chwili przerwy. Krótko mówiąc, dzieci będą dziećmi. Będą ciekawi i, jak wiemy, gdy coś stanie się zakazanym owocem, stanie się o wiele bardziej atrakcyjne.
Jeśli umieścimy znaki „zakaz wstępu”, ostrzeżenia o treściach dla dorosłych i uniemożliwimy dzieciom odkrywanie tego świata online, mogę powiedzieć Ci z doświadczeń z sali terapeutycznej, że niektóre dzieci czują się bardziej zachęcone do patrzenia.
Mogą być podekscytowani perspektywą oglądania / robienia / wysyłania czegoś, czego być może „nie powinni”. Dzieci mogą szukać takich informacji u swoich rówieśników lub zachowywać się tajemniczo i nieuczciwie, aby grać / przejść do trybu online, co naraża je na ryzyko.
Prowadzenie otwartego dialogu z dzieckiem może zapobiec narażeniu na nieodpowiednie treści
Dzieci, które nie prowadzą otwartego, zrównoważonego i świadomego dialogu z rodzicami na temat zagrożeń online, ciekawości i akceptowalnych zachowań, ryzykują napotkanie zdjęć, filmów i tekstu, na które nie są przygotowani emocjonalnie lub psychicznie.
Może to postawić ich w pozycji, w której są dotknięci lub zdenerwowani, a jeśli nie są pewni reakcji rodzica / osoby dorosłej, mogą być mniej skłonni do mówienia o tym lub zgłaszania nieodpowiednich treści.
Dzieci i młodzież potrzebują nas, aby zrozumieć ich naturalną ciekawość i porozmawiać z nimi na ten temat, nie stając się zbyt wyniosłymi (klienci opiekuńczy, którzy robią to w najlepszych intencjach, są zgłaszani przez klientów jako zbyt uduszeni, a dzieci mogą się buntować).
Musimy pozwolić dzieciom na odkrywanie świata i być ciekawym, a przy pomocy przewodniej ręki pomagać im zrozumieć, że mogą istnieć treści, które nie są bezpieczne ani odpowiednie i mogą powodować u nich niepokój, zdenerwowanie, a nawet traumę.
Jeśli weźmiemy czynny udział w naszej łagodnej ciekawości (nie będąc wścibskim) i zapytamy nasze dzieci o internet i jak / do czego go używają, prawdopodobnie poczują się zaangażowane, słuchane i doceniane, co skutkuje bardziej otwarta i szczera rozmowa.
Ty, jako rodzice, możesz następnie wydawać osądy rodzicielskie na podstawie zdolności twojego dziecka, które prawdopodobnie są znacznie bardziej zaawansowane, niż ci się wydaje. Dzieci mogą samodzielnie monitorować swoje zachowanie, jeśli czują się mniej ograniczone i zaufane.
Czy nie tego chcemy jako rodzice?
Są to bezpośrednie cytaty niektórych młodych klientów, którzy pojawiają się w mojej sali terapeutycznej w związku z problemami, które często dotyczą Internetu.
