Omdat er zoveel informatiebronnen online zijn, kunnen sommige kinderen moeite hebben om te begrijpen wat waar is.
In deze gids leert u meer over verkeerde informatie, hoe deze eruit ziet en welke invloed deze heeft op het welzijn en de veiligheid van kinderen online.
Nepnieuws kan worden aangetroffen in traditionele sociale media of nepnieuwssites en heeft geen feitelijke basis, maar wordt gepresenteerd als feitelijk accuraat. Hierdoor hebben hackers controle over zelfs politici om het net te gebruiken om desinformatie online te verspreiden.
Onze kinderen kunnen moeite hebben om feit van fictie te scheiden dankzij de verspreiding van nepnieuws. Hier zijn enkele basisstrategieën om hen te helpen kritische digitale geletterdheid te ontwikkelen:
- praat met ze: kinderen zijn voor hun nieuws meer afhankelijk van hun familie dan van sociale media, dus praat met ze over wat er aan de hand is;
- lezen: veel mensen delen verhalen die eigenlijk niet lezen. Moedig uw kinderen aan om verder te lezen dan de kop;
- check: leer kinderen snelle en gemakkelijke manieren om de betrouwbaarheid van informatie te controleren, zoals het overwegen van de bron, het doen van een zoekopdracht om de geloofwaardigheid van de auteur te controleren, kijken of de informatie beschikbaar is op gerenommeerde sites en het gebruiken van geloofwaardige websites voor feitencontrole om meer te krijgen informatie;
- doe mee: digitale geletterdheid gaat over participatie. Leer uw kinderen eerlijke, waakzame en creatieve digitale burgers te zijn.
Nepnieuws verspreidt desinformatie en angst onder schoolkinderen, maar ze zijn geletterder en veerkrachtiger dan je zou denken. Als we ze de middelen geven om die basis te bouwen, zal hun digitale geletterdheid ervoor zorgen dat het internet voor ons allemaal een geweldige plek wordt om te ontdekken wat er in de wereld gebeurt.
Verkeerde informatie is valse informatie die wordt verspreid door mensen die denken dat het waar is. Dit is iets anders dan ‘nepnieuws’ en desinformatie.
Nepnieuws verwijst naar websites die verkeerde of desinformatie delen. Dit kan via satiresites als The Onion zijn, maar het verwijst ook naar sites die zich voordoen als betrouwbare nieuwsbronnen.
Soms gebruiken mensen de term ‘nepnieuws’ om echte informatie in diskrediet te brengen. Daarom is het beter om algemenere termen te gebruiken, zoals ‘misinformatie’ en ‘desinformatie’.
Desinformatie is valse informatie die iemand of een groep online verspreidt terwijl hij weet dat deze onwaar is. Over het algemeen doen ze dit met een specifieke intentie, meestal met het doel anderen te beïnvloeden om hun standpunt te geloven.
UNICEF identificeert zeven belangrijke soorten misinformatie en desinformatie, die allemaal gevolgen kunnen hebben voor kinderen.
Dit is misleidende informatie die niet bedoeld is om schade te berokkenen. Makers van de inhoud weten dat de informatie vals is, maar delen deze voor de humor. Als mensen de bedoeling echter verkeerd begrijpen, kunnen ze deze als waar verspreiden.
Dit is inhoud waarbij de kop, het beeldmateriaal of de bijschriften niet overeenkomen met de daadwerkelijke inhoud. Dit is vaak clickbait om meer views op een video, bezoek aan een pagina of engagement op sociale media te krijgen.
Mensen kunnen informatie op een misleidende manier delen om een gebeurtenis, probleem of persoon op een bepaalde manier in beeld te brengen. Een voorbeeld is wanneer een oude foto wordt gebruikt op een recent bericht op sociale media. Het kan verontwaardiging of angst zaaien totdat de foto de juiste context krijgt.
Valse context is wanneer informatie wordt gedeeld met onjuiste achtergrondinformatie.
Een luchtig voorbeeld is een populaire foto van de jonge regisseur Steven Spielberg die poseert en glimlacht met een groot dood dier. Veel mensen waren verontwaardigd over zijn jacht op een bedreigd dier. De juiste context was echter dat hij zich op de set van Jurassic Park bevond en poseerde met een triceratops-rekwisiet.
Meestal zal iemand die desinformatie verspreidt, de context van de informatie ‘veranderen’. De bedoeling is om mensen te overtuigen van hun geloof of standpunt.
Dit is wanneer een persoon, groep of organisatie zich voordoet als een andere persoon of bron. Imposter-inhoud kan mensen misleiden tot:
Gemanipuleerde inhoud is echte informatie, afbeeldingen of video's die op de een of andere manier zijn gewijzigd of gewijzigd om anderen te misleiden. Sommige deepfakes zijn een voorbeeld van dergelijke inhoud.
Verzonnen inhoud is desinformatie die is gecreëerd zonder enig verband met de waarheid. De algemene bedoeling ervan is om te misleiden en schade toe te brengen. Verzonnen inhoud kan snel desinformatie worden.
Van sociale media tot nieuws: desinformatie kan zich in een mum van tijd over de hele wereld verspreiden.
Voor kinderen ziet desinformatie en desinformatie er vaak erg overtuigend uit. Dit geldt vooral voor de populariteit van generatieve AI en het vermogen om deepfakes te creëren.
Lees meer over het veilig gebruiken van hulpmiddelen voor kunstmatige intelligentie.
Kunstmatige intelligentie kan oplichters helpen overtuigende advertenties en inhoud te maken die mensen misleiden. Helaas kunnen deze advertenties, tenzij gerapporteerd (en soms zelfs wanneer gerapporteerd), snel miljoenen mensen bereiken.
Hoewel desinformatie niets nieuws is, zorgt het internet ervoor dat deze zich veel sneller kan verspreiden en veel meer mensen kan bereiken.
Van sokpop-accounts tot oplichtingsadvertenties: sociale media kunnen helpen desinformatie onder duizenden, zo niet miljoenen mensen tegelijk te verspreiden. Helaas zorgen algoritmen voor sociale media ervoor dat elke interactie ervoor zorgt dat de inhoud meer mensen bereikt.
Boze reacties op Facebook of opmerkingen die een post als vals bestempelen, zorgen er alleen maar voor dat de poster meer mensen bereikt. Dit komt omdat het algoritme alleen begrijpt of iets populair is of niet. Het kan niet zeggen of informatie vals is; daarom moeten gebruikers valse informatie melden in plaats van zich ermee bezig te houden.
‘Echokamers’ is een term die wordt gebruikt om de ervaring te beschrijven waarbij je slechts één type inhoud ziet. Het komt erop neer dat hoe meer iemand zich met de inhoud bezighoudt, hoe groter de kans is dat hij soortgelijke inhoud ziet.
Dus als een kind interactie heeft met een influencer die vrouwenhaat verspreidt, zullen ze meer vergelijkbare inhoud zien. Als ze interactie hebben met die inhoud, zien ze meer, enzovoort. Dit gaat door totdat ze alleen maar tevreden zijn over vrouwenhaat.
Wanneer een algoritme een echokamer creëert, betekent dit dat de gebruiker alleen inhoud ziet die de weergave van de gebruiker ondersteunt. Als zodanig is het erg moeilijk om de perspectieven van anderen te horen en hun wereldbeeld te verbreden. Dit betekent dat ze, wanneer ze worden uitgedaagd, defensiever worden en waarschijnlijk haat gaan verspreiden.
Meer informatie over algoritmen en echokamers.
In een Risky-by-Design casestudy van de 5Rights Foundation, hebben de volgende ontwerpkenmerken ook bijgedragen aan de verspreiding van verkeerde informatie online.
Contentmakers die een grote aanhang hebben en verkeerde informatie verspreiden, hebben een groter bereik. Dit komt grotendeels door algoritmen die voor het platform zijn ontworpen.
Bots en nepprofielen (of sokpopaccounts) kunnen als enige doel desinformatie verspreiden. Deze kunnen ook informatie manipuleren of de bron van desinformatie moeilijker te traceren maken. Het is als gebruiker ook vaak behoorlijk moeilijk om nep- of gehackte accounts met succes te rapporteren.
Algoritmen kunnen echokamers creëren of “een steeds kleiner wordende cyclus van soortgelijke berichten om te lezen, video’s om te bekijken of groepen om lid van te worden.” Bovendien hebben sommige makers van inhoud die desinformatie verspreiden ook belangen in minder schadelijke inhoud. Het algoritme zou deze onschadelijke inhoud dus kunnen aanbevelen aan gebruikers zoals kinderen. Kinderen kijken vervolgens naar deze nieuwe makers van inhoud en zien uiteindelijk de verkeerde informatie.
De zelfbenoemde vrouwenhater Andrew Tate deelde bijvoorbeeld ook inhoud met betrekking tot financiën en flitsende auto's. Deze inhoud kan een groep mensen aanspreken die het niet eens zijn met vrouwenhaat. Bijvoorbeeld, ons onderzoek laat zien dat jongens vaker dan meisjes inhoud zien oppompen van Andrew Tate op sociale media. De kans is echter even groot dat zowel meisjes als jongens inhoud zien over ons Andrew Tate op sociale media.
Subtiele inhoudslabels – bijvoorbeeld om iets als een advertentie of grap te identificeren – zijn vaak gemakkelijk over het hoofd te zien. Duidelijker labels kunnen kinderen helpen nauwkeurig door mogelijke verkeerde informatie online te navigeren.
Wanneer video's of audio die een kind kiest, klaar zijn, beginnen veel apps automatisch met het afspelen van een nieuwe. Als zodanig kunnen ze per ongeluk in aanraking komen met desinformatie die vervolgens in het algoritme wordt ingevoerd.
Op de meeste platforms kunt u deze functie uitschakelen.
Inhoud die wordt gedeeld en vervolgens snel wordt verwijderd, is moeilijker te controleren op feiten. Het verspreidt desinformatie omdat het kijkers niet de kans geeft om te controleren of het waar is. Kinderen kunnen zich bezighouden met dit soort inhoud in apps zoals Snapchat, waar verdwijnende berichten de norm zijn.
Algoritmen kunnen identificeren welke hashtags of onderwerpen het populairst zijn, en deze met meer gebruikers delen. Deze algoritmen kunnen echter niet zeggen of het om verkeerde informatie gaat. Het is dus aan de gebruiker om deze beslissing te nemen, waar veel kinderen moeite mee kunnen hebben.
Bij het rechtstreeks delen van inhoud suggereren veel apps en platforms een kant-en-klare lijst met mensen. Dit maakt het gemakkelijk om verkeerde informatie met een grote groep mensen tegelijk te delen.
Bijna alle kinderen zijn inmiddels online, maar velen van hen beschikken nog niet over de vaardigheden om informatie online te beoordelen.
De helft van de door de National Literacy Trust ondervraagde kinderen gaf toe zich zorgen te maken over nepnieuws. Bovendien merkten leraren in hetzelfde onderzoek een toename op van problemen als angst, eigenwaarde en een algemene vertekening van wereldbeelden.
Verkeerde informatie kan op verschillende manieren gevolgen hebben voor kinderen. Deze kunnen het volgende omvatten:
Hieronder staan enkele cijfers over hoe desinformatie kinderen en jongeren kan beïnvloeden.
Volgens Ofcom is 79% van de 12-15-jarigen van mening dat nieuws dat ze van familie horen ‘altijd’ of ‘grotendeels’ waar is.
28% van de kinderen tussen 12 en 15 jaar gebruikt het TikTok als nieuwsbron (Ofcom).
Zes op de tien ouders maken zich zorgen dat hun kind ‘opgelicht/opgelicht/voorgelogen/nagebootst wordt’ door iemand die ze niet kennen.
Ongeveer 4 op de 10 kinderen tussen 9 en 16 jaar zeiden dat ze het gevoel hadden ‘onzeker te zijn of wat ik zie waar is’. Dit was de tweede meest voorkomende ervaring, na ‘te veel tijd online doorbrengen’.
NewsWise van de National Literacy Trust hielp kinderen hun mediageletterdheid te ontwikkelen. In die tijd steeg het aantal kinderen dat nieuws nauwkeurig als vals of waar kon beoordelen van 49.2% naar 68%. Dit toont het belang aan van het onderwijzen van mediageletterdheid.
Help kinderen kritische denkers te worden en schade door verkeerde informatie te voorkomen met deze hulpmiddelen.
