Wat is cyberpesten?

Schaamte gaat over het overkomen als een 'dwaas' voor anderen, maar over de veerkracht beschikken om 'het weg te lachen'. Neurowetenschappelijk gezien is het iets waar je vrij snel van kunt herstellen.

Bij uw kind merkt u misschien dat hij of zij zich schaamt voor de verlegenheid die hij/zij toont als hij of zij probeert cyberpesten te bespreken. Ze zeggen misschien 'je zult me ​​uitlachen' of iets dergelijks. Er is echter nog steeds de bereidheid om erover te praten.

Hoe uw kind te ondersteunen

U kunt uw kind helpen door uit te leggen dat wij ons soms raar voelen, maar dat dat gevoel overgaat. Als we iets doms hebben gedaan (zoals uitschelden om mee te doen met anderen/collega's), kan het besef van onze fout en het aanbieden van onze excuses helpen om relaties te herstellen.

Je kunt dit gedrag 'normaliseren' als het per ongeluk is en niet kwaadaardig bedoeld. Denk eens aan hoe we lachen om sommige tv-programma’s die dwaas menselijk gedrag laten zien. Het is echter belangrijk om te benadrukken dat opzettelijk kwetsend gedrag iets heel anders is.

Schuldgevoel is een gevoel dat een cyberpester eerder met zich meedraagt ​​als hij of zij beseft dat hij 'iets slechts heeft gedaan'.

Best vaak. kinderen zullen stil en geheimzinnig blijven en u vermijden. Ze zeggen misschien dingen als 'je geeft me huisarrest', 'je wordt boos', 'je pakt mijn telefoon af' of soortgelijke woorden, omdat ze verwachten dat je ze zult straffen als ze iets slechts doen.

Hoe uw kind te ondersteunen

We kunnen onze kinderen hier helpen door uit te leggen dat ze een slechte keuze hebben gemaakt, dat de keuze gevolgen heeft en dat de keuze die ze hebben gemaakt gevolgen heeft gehad voor iemand anders. Dit zorgt voor een veerkrachtig gevoel van het kunnen ‘goedmaken van de slechte keuze’, wat in hersentermen een gezonde reactie is op het opbouwen van een meer medelevend kind voor de toekomst.

In mijn therapiekamer vraag ik ouders vaak om niet te veel na te denken over het aspect van 'het te veel wijzen op de gevoelens van het slachtoffer', omdat dit het gevoel van zowel schuld als schaamte vergroot.

Zowel het slachtoffer als de cyberpester kunnen te maken krijgen met schaamte, die zich vaak uit in de vorm van 'Ik ben slecht'. Dit is meestal gemakkelijker te herkennen aan gedrag en woorden die een gebrek aan eigenwaarde of eigenwaarde weerspiegelen. Kinderen die schaamtegevoelens ervaren, kunnen dingen zeggen als 'niemand vindt mij leuk', 'ik deug niet' en 'jij zult mij haten'. Deze kinderen lijden zowel emotioneel als fysiek.

In een staat van schaamte begint het lichaam chemicaliën te produceren die niet nuttig zijn voor de ontwikkeling van de hersenen, empathie en mededogen. Het kind begint zich naar binnen terug te trekken of zich naar buiten te gedragen, bijvoorbeeld door agressie.

Hoe uw kind te ondersteunen

We kunnen onze kinderen hier helpen, niet door ze te veel te prijzen, maar door contact met ze te maken. Door tegen hen te reflecteren dat we weten hoe schaamte voelt (de meesten van ons weten dat!) en hoe moeilijk het is, kunnen ze zich minder eenzaam voelen. Dit kan ook de kans verkleinen dat ze zich op een agressieve of anderszins schadelijke manier zullen gedragen.