Naar aanleiding van de populariteit van de Netflix-serie, AdolescentieVelen hebben het een must-see voor ouders genoemd. Nu de aankondiging is gedaan dat de serie ook in middelbare scholen te zien zal zijn, vragen experts zich af of dat wel de juiste stap is.
Ontdek hieronder wat ons deskundigenpanel over dit onderwerp te zeggen heeft.
Wat zijn de mogelijke problemen bij het tonen van Adolescentie op scholen?
Het is belangrijk om te beseffen dat het klaslokaal niet de ideale plek is voor zulke zware, gedramatiseerde inhoud. Bovendien is het gebruik van Adolescentie in een klaslokaal brengt nog een aantal andere problemen met zich mee:
paraatheid van leraren
De meeste leraren zijn niet getraind om discussies over zulke zware onderwerpen te leiden. Verwachten dat ze deze onderwerpen zonder de juiste training behandelen, kan ertoe leiden dat zowel leraren als leerlingen niet voorbereid zijn op de diepgaande gesprekken die nodig zijn.
Beter gebruik van lestijd
In plaats van urenlang naar een toneelstuk te kijken in de klas, kun je die tijd beter gebruiken om kritisch denkvermogen te ontwikkelen. Studenten kunnen bijvoorbeeld werken aan projecten zoals het bedenken van hun idee van een positieve influencer of het bespreken van hoe gezonde sociale interacties er online uit zouden moeten zien.
Geschiktheid van de inhoud
De meeste leraren zijn niet getraind om discussies over zulke zware onderwerpen te leiden. Verwachten dat ze deze onderwerpen zonder de juiste training behandelen, kan ertoe leiden dat zowel leraren als leerlingen niet voorbereid zijn op de diepgaande gesprekken die nodig zijn.
Negatieve schoolbeelden
De show bevat zware thema's die niet voor alle leerlingen geschikt zijn. Het is belangrijk om te beseffen dat niet elke jongere klaar is om gesprekken over gewelddadig of negatief gedrag aan te gaan, wat zonder de juiste ondersteuning te overweldigend kan zijn.
Welke bezwaren heeft u tegen het tonen van de serie aan kinderen?
De afgelopen weken heeft een menselijk algoritme van paniek, angst en bezorgdheid de harten geraakt van ouders, leraren en activisten die tegen smartphones of -technologie voor kinderen zijn. Bovendien, en nog zorgwekkender, is de oproep om dit aan jongeren op scholen te laten zien.
De reden hiervoor is talrijk. Hier zijn enkele van deze redenen:
De adolescentie is een drama
De tv-show is precies dat: een verzonnen evenement om iets te creëren wat mensen willen zien en je aandacht te trekken (zodat je tot het einde kijkt). Het is net zoals grote technologiebedrijven online je aandacht zouden trekken!
Gebrek aan onderzoek
De serie wordt niet ondersteund door onderzoek, noch hebben belangrijke onderzoekers op dit gebied hun zegje gedaan of verklaard dat ze geraadpleegd zijn. De scenarioschrijver heeft ook niet verklaard dat hij een of meer bronnen heeft gebruikt om de verhaallijn op feiten te baseren.
Bovendien:
- De serie laat zien wat een 'outlier' (uitschieter) in onderzoek wordt genoemd, wat betekent dat het zeer zeldzaam is en niet de 'norm';
- Adolescentie belicht niet beide kanten van het verhaal op een 'gelijkmatige' manier (hoewel ik heb gehoord dat er een deel 2 komt);
- Onderzoek ondersteunt niet het tonen van televisieprogramma's aan kinderen om hen te bewegen hun gedrag te veranderen of hen een lesje te leren.
Het incel-probleem wordt niet adequaat aangepakt
Deze kwestie van 'incel' (onvrijwillig celibaat) wordt vaak toegeschreven aan volwassenen, niet aan 13-jarige jongens, die volgens onderzoek doorgaans geen seksuele activiteit hebben. Ze zijn daarom 'celibatair' vanwege hun leeftijd. Dit is niet hetzelfde als de theorie rond volwassenen die incels zijn. Zie het werk van William Costello voor meer informatie. een uitgebreide analyse van dit probleem op de podcast Triggernometrie.
Kinderen, en vooral jongens, beschamen
De serie is zeer beschamend voor kinderen, vooral jongens. Het verhaal van Katie of Jamie wordt niet diepgaand behandeld, behalve om Jamie af te schilderen als een 'giftige' man met problemen rond mannelijkheid. Nogmaals, hij is 13, geen volwassene, dus het is waarschijnlijk dat hij nog aan het opgroeien is en leert wat het betekent om een man te zijn. Bovendien zijn seksualiteit en ontwikkeling nog in ontwikkeling; de adolescentie loopt door tot iemand midden twintig is.
Voor een goed inzicht in schaamte en hoe dit in de tv-show tot uiting kwam, zie dit artikel.
Potentieel traumatiserend
Gezien mijn specialisme zou deze show vooral kinderen kunnen traumatiseren of opnieuw kunnen traumatiseren (via cybertrauma®). Adolescentie heeft een leeftijdsclassificatie van 15 jaar en er zou een ethisch gesprek moeten plaatsvinden (bij het DfE) over toestemming om kinderen materiaal te laten zien dat als leeftijdsgebonden wordt beschouwd.
Ook voor mensen die in het verleden te maken hebben gehad met politie-inbraken, arrestaties door de politie, gesprekken over messencriminaliteit, sociale zorg, leermoeilijkheden, neurodivergente behoeften en nog veel meer (te veel om hier te bespreken) gelden er ethische overwegingen.
Misverstanden over het gebruik van emoji's
De show 'hint' naar (maar verkent niet volledig) de online wereld en emoji's als de taal van jonge tieners, wat niet wordt ondersteund door onderzoek. Cliënten in mijn praktijk zeggen dat deze emoji's niet worden gebruikt (door deze leeftijdsgroep). Sommigen zeggen dat volwassenen ze niet "snappen" en "denken dat we zo praten!"
Deze leeftijdsgroep vertelt me ook dat als ze die emoji's zouden gebruiken, het feit dat wij volwassenen erover praten, betekent dat ze het nu niet meer zouden doen. Ze zouden alternatieve manieren vinden om te communiceren.
Daarom kunnen we al die emoji-handouts niet beschouwen als de manier waarop kinderen met elkaar praten. Ik zie vaak dat jongere kinderen de taal van tieners nadoen zonder te weten wat, waarom of hoe die taal gebruikt wordt (sommigen zeggen bijvoorbeeld nog steeds 'bruh' of 'fam').
Hoe kunnen ouders positieve relaties bevorderen?
Relaties thuis hebben de eerste en meest diepgaande impact op kinderen, te beginnen tijdens de zwangerschap. Hoewel we de wens om te screenen begrijpen, Adolescentie Op scholen is het van groot belang dat dit hand in hand gaat met medewerkers die een training hebben gevolgd in trauma-geïnformeerde werkwijze, relatieonderwijs en huiselijk geweld, en dat zij de emotionele veiligheid van de betrokken leerlingen en medewerkers kunnen ondersteunen.
We moeten niet vertrouwen op de opvoeding op school, of de rol van Netflix-series, om onze kinderen te leren hoe ze zich moeten gedragen. In plaats daarvan moeten we kijken naar de relaties binnen ons gezin en wat we onze kinderen voorspiegelen. Dit begint met onze kinderen en tieners te vragen wat ze van ons nodig hebben en bereid te zijn om het antwoord te horen. Het kan ook betekenen dat we essentiële hulp en ondersteuning zoeken als we worstelen met huiselijk geweld.
