Er wordt vaak gezegd dat we in een hyperverbonden wereld leven, met mensen binnen handbereik met slechts een klik verwijderd. Maar zelfs met zoveel mensen tot hun beschikking kunnen kinderen en jongeren zich nog steeds eenzaam voelen.
Onze connecties (soms 'banden' genoemd) met mensen zijn hoe we ons emotioneel en psychologisch gezond voelen. Wanneer we relaties hebben die goed voelen, kan dit ook een positieve invloed hebben op onze fysiologie. Ze kunnen ons letterlijk helpen een goed gevoel.
Als we echter kijken naar wat een 'goede' relatie is of, in de digitale ruimte, onze online vrienden, zijn we op zoek naar een aantal dingen die de echte wereldversies weerspiegelen, namelijk: wederkerigheid, rapport, delen, vriendelijkheid en een het gevoel hebben dat we door de ander worden gezien en gehoord.
Technologie helpt kinderen voelen digitaal verbonden, maar vriendschappen vereisen de verbinding zijn en het verbinden door gebruik te maken van bovenstaande vaardigheden. Sommige kinderen zijn hier beter in dan anderen en als ze niet zo goed zijn, of het gevoel hebben dat de ander niet 'hun deel' doet, kan dit ertoe leiden dat ze zich afgewezen, geïsoleerd en eenzaam voelen. Het doet pijn.
Wat wij 'interpersoonlijke' relaties noemen, kunnen worden geholpen door de volwassenen die luisteren naar hoe onze kinderen met elkaar praten, samen spelletjes spelen of reageren op dingen die online worden gedeeld. We kunnen hen leiden door de zogenaamde Gouden Draad te volgen: doe anderen zoals je wilt dat anderen jou aandoen.
Dit betekent dat u als volwassene hen kunt helpen hun connecties en gesprekken te reguleren en ook het goede voorbeeld te geven. Kinderen die zich eenzaam voelen, hebben pijn en hebben onze vaardigheden als volwassenen nodig om hen te helpen leren wat wij 'geven en nemen' noemen; dat vriendschappen psychologisch gezien hun gewicht in goud waard zijn, dus als je voor ze zorgt, kunnen kinderen blijven gekoppeld blijven en dit voelt goed.
