Tieners aanmoedigen om veilige keuzes te maken over relaties

Hoe zien kinderen seksuele inhoud online?

Kinderen kunnen worden blootgesteld aan een scala aan seksueel materiaal, waaronder online pornografie of door jongeren geproduceerde seksuele beelden (ook bekend als 'sexting'of CSAM).

Deze kwesties zijn niet noodzakelijkerwijs nieuw; Sommigen van ons hebben dit misschien ervaren als gevolg van een accidentele typefout bij een zoekopdracht op internet, of door opzettelijk onbeleefde woorden op te zoeken uit nieuwsgierigheid.

Wat kunnen ouders en verzorgers doen?

Seks en relaties zijn vaak een ongemakkelijk onderwerp om met kinderen te bespreken. Het is moeilijk om de juiste leeftijd te bepalen om deze gesprekken te voeren en er kan reële angst bestaan ​​dat de onschuld wordt ‘verpest’.

Dit zijn echter enkele van de belangrijkste gesprekken die u kunt voeren. Je kunt ze vroegtijdig ondersteunen leeftijdsadequate chats over pornografie en gezonde relaties.

Blootstelling aan seksuele inhoud is vaak verwarrend en verontrustend. Het is dus belangrijk om vanaf jonge leeftijd gesprekken met kinderen te voeren, zodat ze zich in staat voelen om steun en advies te zoeken. Vermijd het gebruik van beschamende of beschuldigende termen, omdat de angst voor straf ervoor kan zorgen dat kinderen geen toegang krijgen tot hulp

De rol van scholen

Scholen moeten met kinderen praten over geseksualiseerde inhoud als onderdeel van bij de leeftijd passende relaties en seksuele voorlichting (RSE). De PSHE vereniging Seksuele voorlichtingsforum en UK Council for Child Internet Safety (UKCCIS) hebben allemaal nuttige richtlijnen voor scholen en hogescholen over het bespreken van kwesties als pornografie en 'sexting'.

Scholen en ouders kunnen vaak ongepast geseksualiseerd gedrag van kinderen beheersen. In sommige gevallen kan echter gespecialiseerd advies en ondersteuning nodig zijn. Het is belangrijk dat scholen over duidelijk beleid en procedures beschikken om kinderen te ondersteunen die problematisch of beledigend geseksualiseerd gedrag vertonen. Scholen moeten toegang hebben tot lokale procedures of ondersteuning; dit kunnen de lokale Safeguarding Children Board, preventieve diensten en sociale zorgteams zijn.

Wat kunnen we doen in het licht van berichten over seksueel wangedrag tussen kinderen op scholen?

Helaas komen ongewenste aanrakingen en fysieke en verbale intimidatie altijd voor op scholen. Hoewel het voor slachtoffers altijd erg moeilijk is om naar voren te komen – en velen doen dat helemaal niet – worden jonge mensen door het schoolpersoneel aangemoedigd en in staat gesteld om naar voren te komen en met professionals over hun ervaringen te praten.

Scholen hebben de zorgplicht om een ​​omgeving te bieden die de rechten, waardigheid en veiligheid van alle studenten behoudt. Bij het uitvoeren van een dergelijke ernstige straf als een uitsluiting voor bepaalde tijd, geeft het een duidelijk signaal aan de dader dat het gedrag wordt gezien als het ernstige misdrijf dat het is, en het verzekert het slachtoffer dat ze de scholen ondersteunen.

Uiteindelijk hebben we het echter over kinderen, hoe volwassen ze er ook uitzien en voelen. Het is zo belangrijk dat ouders er eerst zijn om de proliferatie van nutteloze en ongezonde representaties van seksueel gedrag aan te vechten en, belangrijker nog, om te luisteren zonder oordeel.