Wat u moet weten over WIE-gamestoornis

• "Spelstoornis wordt gekenmerkt door een patroon van aanhoudend of terugkerend spelgedrag ..." gemanifesteerd door:
  "Verminderde controle over gaming"
• "Toenemende prioriteit voor gaming in de mate dat gaming voorrang heeft op andere levensbelangen en dagelijkse activiteiten"
• "Voortzetting of escalatie van gaming ondanks het optreden van negatieve gevolgen."

Alle drie de symptomen moeten ernstig zijn, dus ze "resulteren in een aanzienlijke beperking op persoonlijk, gezins-, sociaal, educatief, beroepsmatig of ander belangrijk gebied van functioneren." Ook moet het gedragspatroon "normaal duidelijk zijn gedurende een periode van ten minste 12 maanden om een ​​diagnose toe te kennen ”.

Zoals u aan de bovenstaande criteria kunt zien. Om in deze categorie van "spelstoornis" te vallen (ze gebruiken niet de term "spelverslaving") moet je je aan het uiterste uiteinde van het gedragsspectrum bevinden. Dit geldt voor een klein deel van de bevolking.

Het is ook vermeldenswaard dat dit zich in de categorie verslavend gedrag bevindt, in plaats van in de categorie van het aangrenzende middelengebruik. Dit wijst op het verschil tussen verslavend gedrag van videogames en verslavende stoffen zoals alcohol, nicotine en cafeïne. Het dopaminegehalte van een videogame is vergelijkbaar met het eten van een pizza in plaats van deze andere verslavende middelen.

Hoewel er controverse en onenigheid bestaat over de wetenschappelijke basis voor de opname van de nieuwe spelstoornis in de WHO-criteria, kan het, indien nauwkeurig bekeken, een nuttig onderscheid maken tussen kinderen die graag te veel games spelen en kinderen die klinisch verslavend gedrag vertonen. Belangrijk is dat ouders hierdoor de bredere oorzaken van gedrag kunnen overwegen en passende hulp kunnen zoeken.

Ouderschap niet medicaliseren

Hoewel de extreme diagnose van gamestoornis waarschijnlijk niet van toepassing is op uw kind, biedt het wel nuttige taal om te identificeren wanneer kinderen van plezier afdwalen en gamen in minder gezonde patronen begeven. Terwijl kinderen die niet stoppen met spelen wanneer het etenstijd is, zeker geen last hebben van een stoornis, zijn ze meer dan enthousiast over nieuwe vriendschappen en avonturen, ouders moeten elk kind in de gaten houden dat relaties, lichaamsbeweging, schoolwerk en persoonlijke zaken verwaarloost hygiëne ten gunste van het spelen van games.

Maar zorg is nodig om ervoor te zorgen dat we kinderen hier het beste kunnen dienen. Er bestaat een gevaar, met zo'n eng en specifiek gepraat over videogamesstoornis, dat ouders te snel aannemen dat de spelgewoonten van kinderen eerder een medisch dan een opvoedingsprobleem zijn. Als je alarmerende koppen leest, is het gemakkelijk om ijverig enthousiasme en gretig genot te verwarren met een klinische aandoening. We moeten deze extreme labels zorgvuldig gebruiken om andere geestelijke gezondheidsproblemen niet te bagatelliseren.

In plaats van professionele medische hulp te zoeken voor een kind dat te veel games speelt, is het beter om mee te spelen en hun spel te begeleiden. Dit stelt je in staat om te begrijpen of er iets anders in hun leven is dat hen aangaat, dat gewoon opduikt wanneer ze spelen. Er is geen beter medicijn om het evenwicht in het leven van uw kind te herstellen dan uw aanwezigheid en het gedeelde begrip dat ontstaat.

De kracht van het spel

Speel samen en vind actief een gevarieerd aanbod aan spellen waar je kind van kan genieten. Deze aanpak, vooral als deze al op jonge leeftijd wordt gestart, zal gaming veilig en verstandig houden voor de overgrote meerderheid van de jongeren.

Speel zelf games om ze uit de eerste hand te ervaren. Dit geeft je niet alleen toegang tot de fantasierijke en creatieve werelden die je kinderen leuk vinden, maar stelt je ook in staat te begrijpen waarom ze misschien niet willen stoppen met spelen.

Maak tijd om met je kind over videogames te praten. De wereld van hun favoriete videogame is niet alleen de game zelf, maar ook de community van andere spelers, het online onderzoek en gestreamde video's die ze bekijken.

Spelen is een krachtige positieve kracht in het leven van uw kind. Door videogameplay als onderdeel van het gezinsleven te situeren, kunnen kinderen ze waarderen naast andere activiteiten in plaats van iets aparts dat hen wegtrekt van het gezin.

Tijdelijke limieten

Waar speeltijd een probleem is geworden, kan de invoering van automatische limieten jou en je kind ademruimte geven om de balans te herstellen. Deze moeten niet worden gezien als een oplossing op lange termijn, omdat het belangrijk is dat kinderen leren hun eigen speeltijd te bemiddelen zonder ouderlijk toezicht, zodat ze gezonde gewoonten hebben.

Je kunt instellingen gebruiken op je gameconsole, smartphone en tablets. Er zijn ook instellingen om online spelen op de meeste internetrouters te beperken. U kunt een apparaat zoals Circle gebruiken waarmee u meerdere apparaten kunt bedienen via één eenvoudige app.

U bereikt dit echter als een gelegenheid om met uw kind over de juiste speeltijd te praten. Samen grenzen stellen, met hun inbreng, is een goede stap in de richting van het nemen van verantwoordelijkheid voor hoe ze hun tijd willen doorbrengen. Het betekent ook dat wanneer de tijd om is en het systeem automatisch pauzeert, dit een limiet is die ze accepteren en begrijpen.

Professionele hulp

Als deze stappen niet helpen en u blijft identificeren dat uw kind voldoet aan de WHO-criteria voor spelstoornissen, is het belangrijk om professionele hulp te krijgen. Googlen van "spelstoornis" of "spelverslaving" zal binnenkort websites en organisaties onthullen die zaken willen aantrekken van bezorgde ouders. Er is een groeiend aantal van deze gespecialiseerde gaming-verslavingsdiensten die duur zijn en een breed scala aan klinische expertise missen.

Het is belangrijk dat u professionele hulp vindt die zowel holistisch is als empirisch geldige behandelingen heeft. Hoewel klinieken voor gameverslaving, Facebook-groepen, detoxkampen en oudernetwerken enthousiast hulp bieden, bestaat het gevaar dat alleen aandacht besteden aan spelgewoonten andere problemen kan maskeren.

U kunt het beste contact opnemen met uw huisarts die geschikt medisch advies kan geven. Dit kan zijn om een ​​gamestoornis te identificeren zoals bepaald door de WHO, maar kan ook andere reeds bestaande problemen identificeren als de werkelijke oorzaak van de effecten die u ziet in de gaming van uw kind.

Hulpbronnen voor ondersteuning