Een gesprek voeren over het probleem
In veel opzichten zijn belangrijke taboes doorbroken. Vaders 'onhandige conversatie' of mama's constante 'herinneringen' aan kwesties rond drugs, alcoholmisbruik of seksuele voorlichting zijn nu gemeengoed voor tieners - bijna een overgangsrite.
Hetzelfde geldt niet voor gesprekken over extremisme en terrorisme. Er moet een verandering komen. Gezinnen hebben hier vaak te maken met allerlei zorgen. Ten eerste weten ouders misschien niet wat ze moeten zeggen. Ten tweede kunnen ze bang zijn om gestigmatiseerd te worden. Ten derde zijn ze zich misschien niet bewust van het feit dat hun kind naar extremistische standpunten snelt.
Aangezien het fenomeen van online radicalisering en rekrutering van onze jongeren uit alle geledingen van de samenleving zich zal voortzetten, is het van vitaal belang dat we nu investeren in maatregelen voor het opbouwen van weerbaarheid.
Belangrijke rol van gezinnen om kinderen af te schrikken van extremistische ideeën
Gezinnen staan aan het front in deze ideeënstrijd. Ze kunnen een cruciale rol spelen bij het bieden van een emotioneel alternatief voor de overdreven ideeën van extremisten. Onderzoek toont aan dat gezinnen een beslissende factor zijn bij het beperken van de aantrekkingskracht van extremisme in gemeenschappen. Daarom is het cruciaal dat gezinnen meer doen. En daarom is het essentieel om hen vertrouwen en ondersteuning te bieden.
U hoeft geen imam of antiterrorismeambtenaar te zijn om te weten dat uw kind in moeilijkheden verkeert en gevaarlijke paden bewandelt. Het kan een kwestie van intuïtie zijn en we moeten de intuïtie van een ouder waarderen. Wat nog belangrijker is, je kent je kind beter dan wie ook - vertrouw dus op je gevoel.
Stappen om kinderen te beschermen tegen radicalisering
Maar het signaleert niet alleen de tekenen van radicalisering; er zijn stappen die kunnen worden genomen om uw dierbaren van tevoren te beschermen. Door uw kinderen te onderwijzen en een open en eerlijk gesprek te voeren over deze gevaren (radicalisering, extremisme en terrorisme), kunnen we de kwestie bedenken voordat extremisten dat doen.
Deze dingen zijn niet zo moeilijk als ze in eerste instantie misschien klinken en we weten hoe we ze moeten doen. Extremisme en terrorisme zijn enigszins vergelijkbaar met de eerder genoemde kwesties.
De profielen van bekende terroristen en extremisten onthullen vaak vorige levens van emotionele instabiliteit, drugsgebruik, criminaliteit en andere mentale uitdagende mentale problemen, die bij jongeren heel gewoon kunnen zijn.
Extremisme is een uitbuitingsproces, net als verzorging en richt zich op ontwikkelingsproblemen waar alle jongeren mee worden geconfronteerd. En net zoals ouders steeds beter zijn geworden in het aanpakken van deze problemen en er ondersteunende netwerken zijn gevormd om hen te helpen, moeten we ook samenwerken om radicalisering te voorkomen en extremisme tegen te gaan.
